Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

voltus (vult-)

  • 1 voltus (vult-)

        voltus (vult-) ūs, m    an expression of countenance, countenance, visage, features, looks, air, mien, expression, aspect: is qui appellatur voltus, qui nullo in animante esse praeter hominem potest, indicat mores: voltus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est: perturbatus: maestus, H.: tali voltu gemens, O.: qui spiritus illi, Qu<*> voltus, V.: voltūs mehercule tuos mihi expressit omnīs: tenere voltūs mutantem Protea, H.: voltūs boni, kindly, O.: (iustum virum) Non voltus instantis tyranni Mente quatit solidā, the fierce look: aufer Me voltu terrere, by an angry look, H.—The face, countenance: voltum teretīsque suras laudo, H.: Petamque voltūs umbra curvis unguibus, H.: Saxificos voltūs tolle Medusae, O. —The face, look, appearance: voltūs capit illa priores, O.: Unus erat toto naturae voltus in orbe, O.: salis placidi, V.

    Latin-English dictionary > voltus (vult-)

  • 2 volticulus (vult-)

        volticulus (vult-) ī, m dim.    [voltus], a mere look, glance: Bruti nostri.

    Latin-English dictionary > volticulus (vult-)

  • 3 voltuōsus (vult-)

        voltuōsus (vult-) adj.    [voltus], excessive in facial expression, full of grimaces, affected: ne quid voltuosum sit (in oratione).

    Latin-English dictionary > voltuōsus (vult-)

  • 4 perpello

    per-pello, pŭli, pulsum, 3, v. a., to strike or push violently.
    I.
    Lit. (rare; perh. not in Cic., for in Cic. Cæl. 15, 36, the true reading is pepulerunt): nixurit, qui niti vult, et in conatu saepius aliquā re perpellitur, Nigid. ap. Non. 144, 21.—
    II.
    Trop., to drive, urge, force, compel, constrain, prevail upon: perpulit, persuasit, impulit, Paul. ex Fest. p. 216 Müll. (esp. freq. since the Aug. per.; in Curt. always with ut): si animus hominem perpulit, actum est;

    animo servibit, non sibi: sin ipse animum perpulit, dum vixit, victor victorum cluet,

    Plaut. Trin. 2, 2, 24:

    ad deditionem,

    Liv. 32, 14:

    callidum senem callidis dolis compuli et perpuli, ut. etc.,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 4:

    numquam destitit Suadere, orare, usque adeo, donec perpulit,

    Ter. And. 4, 1, 38:

    Aulum spe pactionis perpulerat, ut, etc.,

    Sall. J. 38, 2; Liv. 2, 61:

    nec perpelli potuere ut, etc.,

    id. 2, 53:

    perpellit, ut legatos ad Scipionem mittat,

    id. 29, 23; 32, 32:

    aliquem perpellere ne, etc.,

    Sall. C. 26, 4.—With obj.-clause (so perh. only in Tac.):

    Mithridates Pharasmanem perpulit dolo et vi conatus suos juvare,

    Tac. A. 6, 39 (33); 11, 29; 13, 54.—
    2.
    To impress deeply, make an impression on, influence:

    candor hujus te et proceritas, voltus oculique perpulerunt,

    Cic. Cael. 15, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > perpello

См. также в других словарях:

  • PHILIPPEI seu PHILIPPI — nummi a Philippo, patre Alexandri M. primum cusi, quorum cum forma recepta semel placuisset, retenta ea est, simul cum appellatione, addita Principis, cuius esset, nomenclatura. Horat. l. 2. Ep. 1. v. 234. Rettulit acceptos Regale numisma… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»